POCHODZENIE I WARUNKI ŻYCIA
 

 

Chomik dżungarski pochodzi z rejonu północno-zachodnich Chin, przylegającego do granicy z Mongolią i Rosją, zwanego dawniej Dżungarią- stąd wzięła się nazwa tego gatunku. Obecnie występuje w północno-wschodnim Kazachstanie, południowej Syberii, południowym Zabajkalu, Mongolii i północnych Chinach.

 

Charakterystyka obszarów zamieszkiwanych przez chomika dżungarskiego:

wysokość: 500-1000m.n.p.m.

ukształtowanie terenu: pustynie i suche doliny, u podnóża gór stepy porośnięte karłowatą trawą

temperatura: od +25-30  do -25 stopni Celcjusza

wilgotność: 80-40%, w zależności od pory roku

pory roku: Zima jest mroźna i sucha, w przez trzy miesiące w roku ziemię pokrywa śnieg. Lato wilgotne i mokre

średnia opadów: 150-200mm

wiatry: bardzo silne wiosną i zimą, powodują burze pyłowe

 

 

Wszystkie gatunki chomików przystosowały się do życia w niezwykle trudnym klimacie. Zrozumiała jest zatem ich zapobiegliwość, gospodarność oraz pracowitość w okresach korzystnych dla ich rozwoju. 

 

PRZYSTOSOWANIE CHOMIKÓW DŻUNGARSKICH DO WARUNKÓW KLIMATYCZNYCH

 

NORY. Chomiki kopią nory do ok. 40-100 cm głębokości i około 1.1-1.2m długości. Nory są bardzo rozgałęzione, mają kilka wyjść na powierzchnię oraz komorę gniazdową- miejsce odpoczynku, wychowywania młodych, a także gromadzenie zapasów.                               

Chomiki przesypiają niekorzystne dla nich warunki atmosferyczne- kilkudniowe ulewne deszcze lub burze piaskowe. Nory są też bezpiecznym schronieniem przed drapieżnymi ptakami i ssakami.                                                                                                                   

U chomików występują dwa rodzaje snu:                                                                                                                                                            

ESTYWACJA (sen letni) - to fizjologiczne obniżenie intensywności procesów życiowych w okresie lata - zazwyczaj ma na celu  przetrwanie suszy. Sen letni jest krótszy od zimowego.                                                                                                                                    

HIBERNACJA (sen zimowy) - to bardzo duże ograniczenie procesów życiowych w celu przetrwania trudnych warunków panujących w trakcie zimy. Gdy temperatura jest zbyt niska (to jest poniżej zera) zwierzę staje się mniej aktywne. Układa się ono na boku w komorze legniskowej i zasypia, zwinięte w kulkę. Chomik robi wtedy wrażenie martwego, ponieważ jego oddech i akcja serca są niewidoczne dla naszego oka. Przed zapadnięciem w sen zimowy następują zmiany w gruczołach dokrewnych i gromadzenie zapasu tłuszczu w organizmie. W czasie snu zimowego nastepuje spowolnienie przemiany materii. Najbardziej istotną cechą hibernacji jest wyłączenie termoregulacji- temperatura ciała chomika obniża się tak, że wzięty do ręki chomik wydaje się zupełnie zimny. Hibrenacja trwa kilkanaście dni lub tygodni. Zwierzęta jednak budzą się, gdy temperatura jest tak niska, że groziłoby im zamarznięcie. Ruch i spożycie nagromadzonych zapasów przywraca im siły, po czym znowu zapadają w sen. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                      rys. nora chomika

 

 

ŻYCIE W STADZIE

 Chomiki dżungarskie, podobnie jak inne gryzonie są zwierzętami stadnymi. Jeśli jakiś osobnik nie zaakceptuje zasad i reguł narzuconych przez stado, zginie lub zostanie z niego wypędzony. Zwierzę urodzone w stadzie nie potrafi żyć samotnie.                                                   

 

Życie w stadzie chomików Chambella

Chomiki Chambella mają bardzo ścisłą hiararchię w stadzie:

dominanty- dominująca samica i samiec

subdominant- zwykle jest nim samiec, góruje nad każdym osobikiem w stadzie

podporządkowane- wszystkie inne dorosłe samce i samice

margines- młode i stare osobniki

 

Chomik dominujący codziennie utrzymuje porządek w stadzie, aby zachować swoją pozycję. Podbiega do każdego członka stada i łapie go zębami za kark, następnie bije go łapkami wchodząc mu na grzbiet, wydając przy tym zgrzytliwe dźwięki. Czyni to tak długo, aż przeciwnik nie odsłoni przed nim brzucha, co jest oznaką słabości i poddania się.                                                                                           

Po zdominowaniu wszystkich osobników w klatce dominant poprawia futro i pociera gruczołami znajdującymi się na brzuchu i na bokach ciała o brzegi klatki, znacząc teren, który zajmuje jego stado.                                                                                                                            

Samica dominująca zwykle dominuje nad samcem dominującym, ale to on strzeże stado przed niebezpieczeństwem. Samica dominantka podporządkowuje sobie wszystkie osobniki. Zdarzają się jednak walki, jeśli w stadzie są dwa osobniki potencjalnie dominujące, z których żaden nie chce ustąpić.                                                                                                                                                   

Młode chomiki zwykle od samego dotknięcia przewracają się na brzuch, pokazując w ten sposób poddaństwo oraz terkoczą, co oznacza ,,zostaw mnie w spokoju". 

 

Życie w stadzie chomików zachodnioazjatyckich

Chomiki zachodnioazjatyckie żyją w rodzinach, a potomstwo pozostaje z nimi aż do osiągnięcia dojrzałości płciowej. Zaleca się trzymanie tych chomików w grupach liczących nie więcej niż trzy osobniki- dwie samice i jeden samiec- samice muszą być siostrami i być w takim samym wieku.                                                                                                                                                                                  

Chomiki tego podgatunku nie atakują człowieka, ale nieoswojone wydają zgrzytliwe dźwięki, mające na celu odstraszenie potencjalnego wroga. W ich stadzie nie ma typowej hierarchii. 

 

 

DŹWIĘKI WYDAWANE PRZEZ CHOMIKI

 

Chomik dżungarski praktycznie przez cały czas wydaje dźwięki- od terkotu po zgrzytanie. Małe chomiki reagują terrkotaniem na dotknięcie, odsłaniając przy tym brzuch. Dorosłe osobniki w różnych sytuacjach wydają zgrzytliwe dźwięki w rozmaitej tonacji. Jedne podczas zalotów, inne podczas ustalania hierarchii w stadzie, jeszcze inne podczas bójek. Comik dżungarski odzywa się kilkadziesiąt razy na dobę, podczas gdy jego kuzyn- chomik syryjski milczy całymi dniami.                                                                                                 

 

Co mówi twój chomik:

* PARSKANIE-  dźwięk wydawany podczas zalotów i w trakcie ataku           

* SKRZECZENIE- wyrażenie lęku przed przeciwnikiem, uleglości i poddania

* ZGRZYTANIE ZĘBAMI - ostrzeżenie dla przeciwnika, wyrażenie agresji     

* KWIK-wyrażenie agresji, towarzyszy bójkom                                               

* WARCZENIE I MRUCZENIE- dźwięki wydawane w trakcie i po kopulacji    

* PISK - charakterystyczny dla opuszczolnych maluchow